許知行不假思索,一子欲落,秦雨瞧出了破綻,忙伸手截住他的手:「等等,我重新來。」
許知行微微一笑,收回了手,等秦雨重下。
秦雨拿回白子,眉間緊蹙,看準邊側位置,正欲落下,卻又覺得不對勁,猶猶豫豫收回了手,吸氣道:「這局有詐!」
「詐在哪裡?」
「這盤局不顯山露水,實則布滿殺機,若我落在邊側,則會被你殺掉大片白子,若我落在中腹,則會自入死局。」
「願賭就要服輸。」
秦雨將白子一拋,把棋盤攪亂:「沒意思,真沒意思,每次都殺人不見血,我就沒贏過。你勝之不武!」
「怎麼叫勝之不武?」
「我技術水平略微欠缺那麼一點點,可你偏偏喜歡拉著我下棋,你贏了又如何?欺負弱小,這不是勝之不武是什麼?」
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>