裝褲的男人。
那人戴著口罩帽子,完全看不清臉,他站在黑暗與光亮邊界線,逆著路燈的微光,隱隱綽綽映出細碎飛揚的短髮和孤傲冷峭的身形。
徐硯舟想詢問他有沒有事,那人率先笑了,只見他支起身子,抬起皮手套包裹的指尖,漫不經心敲了敲車子,徐徐吐出四個冷漠大字。
「兄弟,賠錢。」
「……」
沒來由地,徐硯舟腦海中重疊了一聲今天下午沈昭玟冷冷淡淡的那句給錢。
一模一樣的語氣,囂張、不耐煩、無所顧忌。
周意就覺得很神奇,看樣子兩人緣分匪淺,居然到哪都能遇到,要是之前她倒還是會高高興興調戲他兩下,經過下午那遭她是丁點不想。
她活動下受傷的手臂,邁開腳步朝他那走去,語氣冷淡:「不想賠?」hr
</br>
<style type="text/css">
banners6 { width: 300px; height: 250px; }
dia (-width:350px) { banners6 { width: 336px; height: 280px; } }
dia (-width:500px) { banners6 { width: 468px; height: 60px; } }
dia (-width:800px) { banners6 { width: 728px; height: 90px; } }
dia (-width:1280px) { banners6 { width: 970px; height: 250px; } }
</style>
<s class="adsbygoogle banners6" style="display:le-block;" data-full-width-responsive="true" data-ad-client="ca-pub-4468775695592057" data-ad-slot="8853713424"></s>
</br>
</br>